ජාතිය ආගම කුල මල මදි නේ
බෙදෙන්න තව තව දෑ මයි ඔ්නේ
ඉපදුණ ගමටත් ලේබල් වැදුනේ
(අපි නුවර යකෝ)
පා තැබු පාසල උඩින් ම ඇතිනේ
(අඩෝව්… අපි නාලන්දෙ)
…………………….
වමෙන් ගියත් දැනගන් අපි දකුණේ
ලොරියක පස්සෙයි ගහලා තිබුණේ
ආඩම්බර කම ඉතිරෙයි ලොරියේ
බෙදන්න තව ඉරකුයි මේ ඇඳුනේ
…………………………………
තොපේ එක වගේ නොව
අපේ එක ඉහළය
තෙපි බං මොක්කු ද
දැනගන් අප යක්කු ය
…………………………………..
ඉල්ලන්නෙ ගේම ය
ජාතකය පිරිසිදුව උතුරා පෙරෙන්නේ ය
ගලා යන ලේ සමග
මග දිගට ගලන්නෙ ය
ඒ, බෙදා වෙන් කළ දේශයක
යස ඉසුරුු ය
තනි ව්‍යාපාරිකයෙකුට අවශ්‍ය විය හැක්කේ තම ලාභ රේට්ටුව ඉහළ දමා ගැනීමට ය. තරඟයෙන් ප්‍රතිවාදීන් පරයා ජය ලබා ගැනීමට ය. ඒ සඳහා ඔහු නිල හා නිල නොවන ක්‍රම පවා ඇතැම් විට අනුගමනය කරනු ඇත. නීතියට පිටින් ගොස් කටයුතු කිරීමට පවා පසුබට නොවනු ඇත. ඒ සඳහා පරිසරය දූෂණය කිරීම ලොකු ප්‍රශ්නයක් කර නොගන්නවා ඇත. කිසිවෙකුට හසු නොවන තාක් සෙසු ජනයාගේ වුවමනාවන් යටපත් කර දැමීමට වුව නොසළකා හැරීමට වුව ඔහු/ඇය ඉදිරිපත් වනු ඇත.
එවන් තැනක ඔහු ඉදිරිපත් කරන තර්කය වනු ඇත්තේ සෙසු ව්‍යාපාරිකයන් ද එය ම කරන නිසා තමන් එසේ නොකළහොත් තරඟයෙන් පැරද ඉවත් වීමට සිදු වන බව ය.
ඔහු ඇත්තටමත් විශ්වාස කරනු ඇත්තේ එය ම ය. පරිසරය විනාශ වීම ඔහුට ද බලපාන නිසා ය. සෙසු තරඟකරුවන් පරිසරය විනාශ කරන ක්‍රියා නොකරන තාක් ඔහු ද එසේ නොකරන්නට ප්‍රතිඥා දීමට පවා ඉදිරිපත් වීමට පුළුවන.
ඔහුගේ චෝදනාව එල්ල වනු ඇත්තේ රජයට ය. පරිසරයට සිදු වන හානියා වැළැක්වීම උදෙසා ව්‍යාපාර නියාමනය නොකරන රජයට ය.
සෙසු තරඟකරුවන් අල්ලස් දෙන තාක් තමන් එසේ නොකර සිටියොත් තරඟයෙන් පැරදීමට සිදු වන නිසා අල්ලසට එරෙහිව කටයුතු නොකිරීම ගැන ඔහු රජයට දොස් පවරමින් ම ඔහු තවදුරටත් අල්ලස් දෙනු ඇත්තේ ය.
ඔහුගේ හදවතට තට්ටු කර බලන්නේ නම් ඔහු අල්ලස් දීමට විරුද්ධ ය. එය නිකරුණේ කරන වියදමක් නිසා ය. අනවශ්‍ය වියදමක් නිසා ය. අල්ලස එන්න එන්නම වැඩි විය හැකි නිසා ය. තරඟය තුළ එය අසීමිත අගයක් ගත හැකි නිසා ය. ඒ නිසා ඔහු කැමති අල්ලස් නොදී සිටීමට වුව ද එසේ නොකොට ඔහුට පැවැත්මක් නැත. ඒ සෙසු අය අල්ලස් දෙන තාක් ය.
බොහෝ දෙනෙකු තේරුම් නොගන්නේ මේ සංසිද්ධිය ය. ඒ තනි ව්‍යාපාරිකයෙකුගේ වුවමනාව පවා ඇතැම් විට නීති ගරුක රටකට බව ය. පරිසර දූෂණයෙන් තොර ලොවකට බව ය.
ඇතැම් තනි ව්‍යාපාරිකයෙකු ඒ කිසිවක් තකන්නේ නැතිව කටයුතු කළේ වුව ද ව්‍යාපාරික ප්‍රජාවගේ වුවමනාව නම් නීති ගරුක රටකට හා පරිසර දූෂණයෙන් තොරව ලොවකට බව ය.
ධනේෂ්වර ක්‍රමයේ ප්‍රතිවිරෝධයන් සමනය වන්නේ මේ හේතු නිසා නොවන්නේ ද? සංවාදයට ආරාධනාවකි.
රන්ජන් හිරේ යෑම සමහර නළුවන්ට දරා ගන්නට බැරිි ය. ඒ රන්ජන්ට අත් වූ ඉරණම ගැන දුකට නොවේ. ඉරිසියාවට ය.
නළුවන්ට කොහොමටත් තරඟයක් ඇත්තේ සෙසු නළුවන් සමග ය. විජය කුමාරතුංග මරා දැමුයේ තවත් නළුවෙකුගේ නියෝගයකින් බව බොහෝ දෙනෙකුගේ මතය ය. නළුවෙකු කීවාට ඒ වේදිකාවේ හෝ රිදී තිරයේ නළුවෙකු නොවේ. දේශපාලන නළුවෙක් ය.
ඒ නියෝග දුන් තැනැත්තාට වඩාත් අවුල තිබුනේ විජය කුමාරතුංගගේ මුහුණ සමග ය. එය විකෘති වනසේ වෙඩි තියන්නට නියෝග දුන්නේ ඒ නිසා ය.
වීරයන් අහිමිව සිටි මිනිසුන්ට රන්ජන් වීරයෙක් විය. ඔහුගේ කටට බ්රේක් තිබුනේ නැත. ඔහු හිතෙන දේ ඒ හැටියට කීවේ ය. ඔහු සිල් ගත්තේ නැත. ඔහු පෙනී සිටි බොහෝ දේ වෙනුවෙන් සැඟවී නැතිව එලිපිට පෙනී සිටියේ ය. එහි සුදු කළු ඔහුට ප්‍රශ්නයක් වූයේ නැත. ඔහුට චරිත දෙකක් තිබුනේ ද නැත.
රන්ජන් සමාව නොඉල්ලා හිරගෙදර තෝරා ගැනීම එසේ කරන්නට ගටක් නැති අප හැමෝම අතරමං කර ඇත්තේ ය. වැඩියෙන්ම අනාථ වී ඇත්තේ වීරයන් වෙන්නට හිටි අය ය. ඒ වීරත්වයේ ධජය ඩැහැ ගැනීම ගැන ය.
විරුවන් වන්නට පෙරුම් පුරමින් සිටි නළුවන් කවුදැයි දැන ගැනීමට ඔබ කළ යුත්තේ රන්ජන්ගේ රංගනයට බණින අය කවරේදැයි සොයා බැලීම ය. ඒ අය නම් කිරීීීමට අප කරදර වන්නේ නැත. දැනටම ඔවුන් තමන් විසින් නිරාවරණය කර තිබෙන නිසා ය.
වචන සෙල්ලම් 