අපේ සිහින ආදරය

ආදරයට බාධක බොහෝ ය. තහංචි බොහෝ ය. කෙනෙහිලි කම් බොහෝ ය.

හිරු සඳු තාරකා පවා සැදී පැහැදී ඉන්නේ ආදරයට හරස් වීමට ය. ඒ ඔවුන් කේන්දරේ එක එක කොටු තුළ ස්ථාන ගත වී කරන සෙල්ලමක ප්‍රතිඵලයක් ලෙස ය. හතර කේන්දරේ පාලු වුනොත් ඉතින් ආදරය කර හමාර ය. එසේ නොවුනත් ආදරය කරන තැනැත්තාගේ කොටුවල මේ අය ඉන්නා විදිහට ඒ තැනැත්තා සමග ආදරය දිගටම කර ගෙන යෑමට පොලු වැටෙන්නේ ය. ඒ පොරොන්දම් යනුවෙන් හැඳින්වෙන අපූරු සෙල්ලමක් හරහා ය. එවිට ආදරයට වූ පොරොන්දු නිශේධව යන්නේ ය. පොරොන්දම් දුන් පොරොන්දු අභිබවා නැගිටින්නේ ය.

හිරු සඳු තාරකාවලින් නිදහස් වුනත් සමාජයෙන් නිදහස් වීම අමාරු ය. ජාති ආගම් කුල මල සියල්ල ඉදිරියට එන්නේ ය. ආදරයට ද්‍රෝහී වුනත් ජාතියට ද්‍රෝහී වීමට බැරි ය. ආදරයට පිටුපෑවත් ආගමට පිටුපාන්නට බැරි ය. ආගමට පිටුපාන්නට බැරි වුනත් ආගමේ කියවෙන කුලමල භේද ඉවත ලන්නැයි යන කියමනට ද පිටුපා ආදරයට ද පස්ස හරවන්නට වෙන්නේ කුල මල භේද සියලු බේද ඉක්මවන නිසා ය.

සමාජ තත්වය හා රැකියාව ද ඉක්මවන්නට අමාරු බාධක බවට පත් වන්නේ ය. දෙදෙනාගෙන් එකකු ඉස්සර වී දෙදෙනා අතර පරතරය වැඩි වීම අවසානයේ අවසන් වන්නේ ආදරය දෙදරා යෑමෙනි.

ඊළගට හරස් වන්නේ වයස ය. එහෙමත් නැත්නම් වයස පරතරය ය. ගැහැණිය පිරිමියාට වඩා අඩු වයසකින් යුක්ත විය යුතු ය. වයස ලඟට එන්නේ උස ය. ගැහැණිය පිරිමියාට වඩා උසෙන් අඩු විය යුතු ය. අපේ පුංචි වාසනාවකට බර හෝ මහත මේ සමීකරණයට ඇතුළත් වී නැත. ඒ ගැන අප ජීවත්වන සමාජයට ස්තුතිවන්ත විය යුතු ය. මේ නිර්ණායකන් තුළ තිබෙන්නේ යුග දිවිය තුළ පිරිමියා ඉහළිනුත් ගැහැණිය පහළිනුත් සිටිය යුතුය යන සංකල්පය ය. ගැහැණිය වයසින් හෝ උසින් වැඩි නම් පිරිමියාට හිමිවන්නේ දෙවැනි තැනකි. එය සුදුසු නැත. ආදරය තුළ මෙසේ ධුරාවලියක් තැනීම ආදරයේ සුන්දරත්වයට කරන්නේ හතුරු කමකි.

සමාජ තත්වය හා රැකියාව ද මේ සමීකරණයට රිංගන්නේ ඒ අනුව ය. ගැහැණියට වැඩි යමක් තිබුනොත් මිසක පිරිමියෙකුට ආදරය කරන්නට බැරි ය. එවැනි ආදරයක් පිළිගන්නට හෝ එවැන්නකට උල්පන්දම් දීමට ද ගැහැණියෙකුට අපහසු ය. එවැනි ආදරයක් ඇති වුව ද මේ සමාජ මතයන් දෙදෙනාගේ යුග දිවිය පුරා හොල්මන් කිරීම අවසන් වන්නේ නැත. එය විසින් මහා බරක් දෙදෙනා මත ම පැටවෙනු ඇත.

පොලු ඉවර නැත. ආදරය කළ හැක්කේ විෂම ලිංගිකයන්ට ය. සමලිංගිකයෙකුට ආදරය කිරීම පොළොව නුහුලන අපරාදයකි. සමාජය විසින් ගරහනු ලැබීමට සූදානම්ව එවන් ආදරයක් ඇරඹිය යුතු ය. ඉතින් සිදු වන්නේ හැංගි හැංගි වෙස් බඳින එකට සීමා වී සිටීම ය. එලියේ නටන්නට නම් අවසරයක් ඇත්තේ ම නැත.

ඒ සියල්ලෙන් සම්පූර්ණ වුව ද ප්‍රමාණවත් නැත. අනුමැතිය අවශ්‍ය ය. දෙමාපිය අනුමැතිය අවශ්‍ය ය. නෑදෑ හිතවතුන්ගේ ආශිර්වාදය අවශ්‍ය ය. දෙවැන්න නැතිවුවහොත් දෙමාපිය අනුමැතිය ද අවසානයේ නැති වන්නේ ය.

මේ සියලු බාධක ජය ගත්ත ද දෙදෙනාට එකට සිටීමට අවස්ථාවක් නැත. එකිනෙකා තේරුම් ගැනීමට පවා අවකාශයක් ලැබෙන්නේ කසාද බැන්දාට පසු ය. එතෙක් උකුසු ඇසින් ගැලවී සිටින්නේ කෙසේ දැයි කල්පනාවෙන් පසු විය යුතු ය. උද්‍යායනකට ගියොත් සුකුයුරිටි කාරයන්ගෙන් ගැලවීමක් නැත. මුහුදු වෙරළකට ගියත් වෙනසක් නැත. ගෙදරක පවා එහි නිවැසි ප්‍රේක්ෂකයින්ගෙන් ගැලවී නිදහසේ කතා බහ කිරීම අමාරු ය. සිනමා හලක අඳුරේ මිසක පහසුවෙන් හමු විය හැකි තැනක් මේ පොළෝ තලය මත නැත. එවිට කළ හැක්කේ එකිනෙකාගේ සිරුරේ උණුසුම සෙවීම පමණ ය. සිත් සතන් කවරේදැයි ඒ අඳුරේ සෙවිය නොහැකි නිසා ය. එකට පුද පූජා පැවැත්වීමට පන්සලකට පවා ගොඩ විය නොහැකි ය. ඉදින් ආදරය ඇතත් හරි හැටි එකිනෙකා තේරුම් ගැනීමට හැක්කේ කසාද බැඳීමෙන් පසු ය.

කසාද බැඳිම ද ලෙහෙසි නැත. එය කප්පරක් වියදම් යන වැඩකි. ජීවිතයටම ණය විය හැකි වැඩකි. වෙළඳ ව්‍යාපාරිකයෝ මගුල් දිනය අමුතුම දිනයක් කිරීමට තරගයට කැප වෙති. ඒ සියල්ලේ බර දැරිය යුතු වන්නේ බැඳෙන දෙදෙනා ය. මගුල ඉවර වෙන විට ජීවත්වන්නට යොදා ගන්නට තිබූ සබ්බ සකළ අවසන් ය. දැන් නැවත මුල සිට පටන් ගත යුතු ය. ණය බර සමග ජීවන මග ගමන් ඇරඹිය යුතු ය.

ගැලපෙන නොගැලපෙන බව දැන ගත හැක්කේ එසේ සෑහෙන වියදමක් කර ලෝකෙටම එක් වුනා යැයි හඩ ගා ප්‍රකාශ කිරීමෙන් පසු ය. නොගැලපුන ද බැඳ ගත් බෙරය දැන් ගැසිය යුතු ය.

තමන් ආදරය කර ඇත්තේ තමන්ගේ හදවතේ සිටි කුමාරයාට හෝ කුමරියට මිස මේ අත්පැන් වත් කර ගෙට කැන්දා ගත් තැනැත්තාට හෝ තැනැත්තියට නොවන බව තේරුම් ගන්නා විට පෙරහැර ගිහිල්ලා ය. ගැලපෙනවා යැයි කීවේ පොරොන්දම් මිසක අනිකා නොවේ ය. ඒ නිසා හොඳටම ගැලපෙනවා යැයි කිවූ නක්ෂත්‍රකරුවාට ද ඇඟිල්ල දිගු කරන්නට නොහැකි ය. අනුමැතිය දුන් අයට ද මගුල ජෝඩු කළ අයට ද දොස් කියා පලක් නැත. මගුල් සැළසුම් කරන්නට ගත් කාලයෙන් දහයෙන් එකක් ජීවිතය සැලසුම් කරන්නට වෙන් කළා නම් මේ නොගැලපීම් හඳුනාගන්නට තිබිණි. දැන් ඉතින් කුමක් කරන්න ද? ආදරය කරනු මිස! ඒත් එහෙම හිතා ගන්නට බැරි තරමට නොගැලපේ නම් පිහිටට දෙවියනුත් නැත.

මෙහෙම නොවෙන වාසනාවන්ත ආදරවන්තයෝ ද සිටිති. ඔවුන් එකිනෙකාට ගැලපෙන්නේ ජාඩියට මූඩිය වගේ ය. එහෙත් ඉන්පසු සියල්ලෝ සතුටින් ජීවත් වූවෝය යැයි කියන්නට බැරි ය.

හනිමූන් සමය ඉක්මණින් අවසන් කිරීමට බල කිරීම් ලැබෙන්නේ ය. එකිනෙකාට ආදරය පල කිරීමට සිදුවන්නේ මිනිසුන් ඇස් වසා සිටින විට පමණ ය. එහෙත් උන්ගෙන් ඊට අවස්ථාව ලැබෙන්නේ කලාතුරකිනි. එකිනෙකා සිප ගැනීමකට පවා ඉඩක් නැත. ඒවා සළකනුයේ මළ කෝලම් හැටියට ය.

මේ ආදර කැදැල්ලට කුරුළු කූඩුවට ගල් ගසන්නට පේවී සිටින මිනිසුන්ගෙන් බේරී සිටීම ද පහසු නැත. දෙන්නාට දෙන්නා ගැලපෙතත් එසේ නොවෙතැයි කියන්නට අනියමින් අගවන්නට ඉදිරිපත් වන හිතේෂීන්ගෙන් ද මිතුරන්ගෙන් ද බේරී ජීවත්වීම අමාරු ය. නැන්දම්මලා මාමලා නෑනලා මස්සිනාලා පමණක් නොව සීයලා ආත්තම්මලා ද මේ සමීකරණයේ තැනක් ඉල්ලා සිටිති. අදහස් උදහස් වල ද ඇනුම් පද හා දොස් වල ද සීමාවක් නැත. ඒවා කෙළින්ම ද වක්‍රව ද ප්‍රකාශයට පත් වේ. එකට ජීවත්වන්නේ නම් ගැලවීම බොරු ය. වෙන් වුනාය කියා වෙන්වෙන්නට හැක්කේ සීමා සහිත ව ය. නැවත නැවතත් මුණ ගැහෙන සමාජ චාරිත්‍රයන් හි ඒවාට නැවත අවස්ථාව ලැබේ. නිදහස අවශ්‍ය නම් එක්කෝ වනගත විය යුතු ය. නැතිනම් නැව් නැගිය යුතු ය.

මෙසේ රැහෙන් නෙරපනු ලැබීමෙන් හෝ ඉවත්වීමෙන් දෙදෙනා අතර සම්බන්ධය ද තරමක් දුරට අර්බුදයට යන්නේ ය. දැන් දෙදෙනා වඩාත් තදින් එකිනෙකාගෙන් යැපෙන්නට සිදු වීම අර්බුදයට මුල ය.

ආදර ජීවිතයට අමුතුම බලපෑමක් එල්ල වන්නේ බණ දේශනා හරහා ය. කිසි දාක ගිහි දිවියක් ගත කර නැතැයි අප හිතන පූජක පක්ෂය ගිහි ජීවිතය සම්බන්ධයෙන් දෙසන අනුශාසනා කෙළින්ම නැතත් අනියමින් මේ ආදර ජීවිතයට බල පාන්නේ ය. ඒ උවදෙස් වලට අනුව කාමය දුරු කළ යුතු එකකි. මේ බොහෝ උපදෙස් අනියමින් කියන්නේ ආදරය දරුවන් වැදීමට සීමා විය යුතු බව ය. එයින් එහාට කරන දේ “වල්“ වැඩ ය. නොකට යුතු වැඩ ය. දුරු කළ යුතු වැඩ ය. අත්හැරිය යුතු වැඩ ය.

ආදරය “වල්“ වැඩක් නිසා ආදරය කිරීම සඳහා ගෙදර හැම දෙනෙක්ම ගොරවමින් නිදියන තෙක් හොර ගල් අහුලමින් සිටිය යුතු ය. එහෙම වැඩ අප නම් නොකරන බවට සහතිකයක් දෙන තරමට මේ සිද්ධියේ දී පරිස්සම් විය යුතු ය. බොහෝ දවස්වල ඒ වෙලාව එන විට කප්පරක් නිදි මත ද පැමිණ තිබේ. ඉදින් ආදරය නොපාම නිදා ගැනීමට සිදු වේ.

සිය කායික අවශ්‍යතා සම්පූර්ණ කර ගැනීම සඳහා මහපාරේ, වැඩ බිමේ හෝ බස් රථයේ අවස්ථාව සොයන පිරිසක් අප රට තුළ බිහි ව ඇත්තේ ආදරය සම්බන්ධ වූ මේ සමාජ ආකල්ප වලින් මඩින ලද ශරීරයන් මිනිසුන්ට තිබෙන නිසා ය. ගණිකා වෘත්තිය නීති විරෝධී කර ඇති රටක ගණිකාවන් 40,000 ක් ඉන්නවා යැයි වාර්ථා වන්නේ ද ඒ නිසා ය.

අපේ සිහින ආදරය මීට සපුරා වෙනස් ය. ඊට බාධා එල්ල කළ හැකි ජගතෙක් මේ සක්වල නැත. එහි තේරුම හිරුට සඳුට හෝ ග්‍රහලෝකයන්ට ද ඒ සඳහා කිසිවක් කළ නොහැකි බව ය. සමාජයට නෑදෑ පරපුරට පමණක් නොව දෙමාපියන්ට ද ඒ සම්බන්ධයෙන් කිසිවක් කළ නොහැකි බව ය. ජාති ආගම් කුලමල ලිංගික නැඹුරුතා කිසිවක් මෙහිදී අදාළ නොවන බව ය. ඒ බැමි පසෙකලා මිනිසුන් දෙදෙනෙකුට එකිනෙකාට ආදරය කළ හැකි බව ය.

වයස හෝ උස ද වෙනත් එවැනි ශාරීරික නිර්ණායකන් ද අදාළ නොවන බව ය. රැකියාව හෝ සමාජ තත්වය අතින් පිරිමියෙකුට තිබිය යුතු යැයි සිතන ඉහළ ස්ථානය ද අදාළ නොවන බව ය. මිටි පිරිමියෙකුට උස ගැහැණියකට ආදරය කළ හැකි බව ය. සමාජ තත්වයෙන් පහළ යැයි සැළකෙන පිරිමියෙකුට ඉහළ යැයි සැළකෙන ගැහැණියකට ආදරය කළ හැකි බව ය. ආදරය තුළ එකෙක් අනෙකාට උඩින් සිටීමේ සදාචාරය අහෝසි වී ඇති බව ය.

අපේ සිහින ආදරයට අදාළ වන්නේ දෙදෙනාගේ කැමැත්ත පමණ ය. එවැනි ආදරයක් මල් ඵල ගැන්වීමට ඒ දෙදෙනාට නිදහසේ තම ආදරය පළ කළ හැකි එකිනෙකා සමග අදහස් හුවමාරු කර ගත හැකි වටපිටාවක් බාධාවක් නැති සමාජයක් වුවමනා ය. ඔවුන්ට එකිනෙකා අඳුනා ගැනීමට ද එකිනෙකාට ඇති ආදරය පල කිරීමට ද ඉඩ හසර තිබිය යුතු ය. නිදහසේ එක් විය හැකි මල් ගොමු උද්‍යාන තිබිය යුතු ය.

රිදී තිරයට පමණක් කැප, රට තුළ අකැප, ආදරය කරන දෙදෙනෙකුට නිදහසේ විනෝද වීමට ද ගස් වැල් වටේ කැරකෙමින් ගැයීමට හා නැටීමට ද සිප වැළඳ ගැනීමට ද අවස්ථාව නැවත රට තුළ ස්ථාපිත කරනු ලැබේ. එසේ විනෝද වීමට බාධා කරන කවරෙකු හෝ නීතියේ දණ්ඩනයට යටත් කරනු ලැබේ.

ආදරය ළමයි බිහිකිරීමට පමණක් නොව වඩා පළල් මානව අයිතියක් ලෙස සැළකෙන සමාජයක් තිබිය යුතු ය. එය අපරාධයක් නොව සුන්දර ක්‍රියාවක් ලෙස පිළිගැනෙන සමාජයක් තිබිය යුතු ය. ලිංගික අධ්‍යාපනය දීම මගින් ලිංගික ආශාව පාපයක් බවත් ලිංගික ක්‍රියාවල යෙදීම මහා වරදක් බවටත් කරන අර්ථ දැක්වීම් ඉවත් කර දැමිය යුතු ය. ඒ වෙනුවට ලිංගික ආශාව කෑමට තිබෙන ආශාව තරමට ස්වභාවික බවටත් ලිංගික ක්‍රියාව සෞඛ්‍ය සම්පන්න සමබර මිනිසෙකු බිහිකරන බවටත් පිළිගැනීමක් ලැබිය යුතු ය.

ලිංගික තෘප්තිය ලබා ගැනීමේ කටයුත්ත දෙදෙනාගේ කැමැත්ත ඇතිව සිදු විය යුතු බව අවධාරණය කෙරේ. ලිංගික හිංසනයට හා අඩම්තේට්ටම් කිරීමට ද නීතිය යටතේ එක් ව ඉන්නා අයට පවා අවසරයක් නැතැයි ද දැඩිව අවධාරණය කෙරේ.

එක් වන්නට පමණක් නොව නොගැලපේ නම් වෙන්වන්නට ද ඒ තුළ අවසර තිබිය යුතු ය. එසේ වෙන් වූ අය දෙස වපරැසින් නොබලන, එවැනි අයට බාධාවකින් තොරව නැවත එක් වීමට ද හැකි, නිදහස් පරිසරයක් රට තුළ තිබිය යුතු ය.

අප දකින සිහිනය තුළ, ආදරය යනු ජීවිතයේ එක් මොහොතක කෙනෙකු විසින් දිනා ගත යුතු යමක් නොව, දෙදෙනෙකු විසින් එක්ව ගොඩ නැගිය යුතු යමක් ලෙස සැළකේ. තරග වැද දිනාගත යුතු කුසලානයක් නොව පොහොර වතුර යොදා හදා වඩා ගත යුතු පැලයක් ලෙස සැළකේ.

දෙමාපියන් හා දූ දරුවන් අතර ආදරය ගැන පුන පුනා කියන ආගම් විසින් පිරිමියෙකු හා ගැහැණියෙකු අතර ද මිනිසුන් දෙදෙනෙකු අතර ද ඇති ආදරයට ද වටිනා කමක් එක් කර කතා කරනු දක්නට ලැබේ. දෙමාපියන් හා දූ දරුවන් අතර ශක්තිමත් බැඳීමක් ඇති කර ගැනීම සඳහා දෙමාපියන් එකිනෙකා කෙරෙහි ආදරයෙන් පසු වීම අවශ්‍ය බව අවධාරණය කෙරේ. ඊට අවශ්‍ය පරිසරය ඇති කිරීම සමාජ වගකීමක් ලෙස සළකනු ලැබේ.

ගෘහ ජීවිතය තුළ ලිංගික තෘප්තිය හා නිදහස් ආදරය භුක්ති විඳීමට හැකි වීම නිසා තවදුරටත් පොදු වාහන වල කෙරෙන අඩම්තේට්ටම් ද ස්ත්‍රී දූෂණ ද නැති වී ඇත. ගණිකාවන් සොයා යන පිරිස ද අඩු වී ඇත.

ආදරයට ඇති බාධා සියල්ල ඉවත් ව ඇති නිසා ප්‍රේමය හේතුවෙන් ඇති වන සිය දිවි නසා ගැනීම් අඩු වී ඇත. දික්කසාදය හා සම්බන්ධ අපකීර්තියක් තව දුරටත් නොපවතින නිසා ද සිය දිවි නසා ගැනීම් අඩු වී ඇත. ඊට අමතරව දුක් විඳිමින් තවදුරටත් යුග දිවිය තුළ හිරකරුවෙකු හිරකාරියක් බවට පත් ව සිටීමේ අවශ්‍යතාවය ද අහෝසි වී ඇත.

විවෘතව හා නිදහසේ ආදරය කිරීමට පමණක් නොව එය ඉවසීමට ද සැදී පැහැදී තිබෙන රටක් බවට ශ්‍රී ලංකාව පත්වනු ඇත්තේ ය.