සිවුරට ගරු කිරීම

සිවුරටවත් ගරු කරන්නට ඉගෙන ගනින් වේ.. පු…

මේ මගේ පසුගිය සටහනකට ලැබුණු එක් ප්‍රතිචාරයකි. ඒ ඥානසාර නම් චීවරධාරියා ගැන මා කළ සටහන නිමිත්තෙනි.

මේ කතාව කුඩා කාලයේ සිට මා අසා ඇති එකකි. සිවුරේ ඇතුළෙ ඉන්න කෙනා වැදගත් නෑ සිවුරට ගරු කරපං. ඒක කුඩාවුන්ට උගන්වන කතාවකි. මේ කතාව වන පොත් කළ එකෙකු ඒ ගැන කියා අපට කුණුහරුප වැස්සක් වැස්ස වූවාට අප කම්පා විය යුතු නැත. මක්නිසා ද යත් උන් ඉගෙන ගෙන ඇත්තේ ඒ උවදෙස් බැවිනි.

එහෙත් අප ඒ උවදෙස් පිළිගන්නට සූදානම් නැත.

එසේ ගරු කරන්නට පටන් ගත්තොත් සිදුවන්නේ මැරයන් හා වංචනිකයින් සිවුර අස්සට වී අපේ ගෞරවය දිනා ගැනීම ය. එවිට සිදුවන්නේ ශාසනය උන්ගෙන් පිරී යාම ය. එයින් සනිටුහන් වනු ඇත්තේ බුද්ධ ශාසනයේ පිරිහීම ය. මා එයට දායක විය යුතු නැත.

එයින් සිදුවන දෙවන අනර්ථය සිවුර ඇඳගත්තහම එයට මුවා වී ඕනෑ ම ගඳ ගසන දෙයක් කරන්නට පුළුවන් යැයි සිතීම ය. සිවුර දා ගන්නට පෙර ශාන්තුවරයන් ලෙස කල් ගත කළ අයටත් මැරයන් හා චන්ඩින් වීමට නීතිය අතට ගැනීමට සිත් පහළ වීම ය.

එයින් සිදුවන තෙවැනි අනර්ථය නම් ගරු කටයුතු වීමට සිවුරක් විතරක් අවශ්‍ය වුනාම වෙන කිසි දෙයක් නොකර සිටීමට වුව තත්වයන් නිර්මාණය වීම ය.

සිවුරට පමණක් නොව අප රටේ බොහෝ තානාන්තර වලට මේ පට්ට වරම ලැබී තිබේ. ගුරුවරයා ඉගැන්වූයේ නැතිවුව ද බොරු ඉගැන්වුව ද ඔහුට ඇයට මේ නිසා ගරු කිරීමට සිදුව තිබේ. පියා කණමදයෙක් මෙන් වෙරි වී ගමටම ඇසෙන්න කුණු හරුප කියමින් හතර ගාතයෙන් ගෙදර එන කෙනෙක් වුව ද මව දුක් මහන්සිවී උපයන තුට්ටු දෙකටත් කෙළවන එකෙක් වුව ද එම පදවියට දරුවන්ට ගරු කිරීමට සිදු ව තිබේ.

ගෞරවය දිනා ගත යුතු යමක් නොව තනතුරට පට්ටමට නිල කබායට සිවුරට ලැබෙන එකක් වූ විට ඒ අවසරය නොමග යන්නවුනට ඕනෑවටත් වඩා ඇති ය. පණින රිලවුනට ඉණිමං බැඳීමක් වැනි ය.

ගෞරවය සිය හැසිරීමෙන් ක්‍රියාවෙන් දිනාගත යුතු දෙයක් මිසක තනතුරට සිවුරට සින්නකරේට ලියා දෙන දෙයක් නොවන බවට පත් කළොත් මිසක මේ රට හදන්නට බැරි ය.

 

 

කළුවරේ ජරමරේ – මෙහෙම හොඳා- එලිය එපා!

අප කොහොමටත් ඉන්නේ කළුවරේ ය. ලයිට් ගියා කියා ලොකු වෙනසක් අපට ඒ නිසා තිබිය නොහැකි ය.

ඒඩ්ස් රෝගය බෝවෙන්නෙ කෙසේ දැයි මේ රටේ ගුරුවරු විදුහල්පතිවරු අධ්‍යාපන අධ්‍යක්ෂවරු පමණක් නොව අධ්‍යාපන ඇමති තුමා ද දන්නේ නැත. ඒ ඒඩ්ස් රෝගය පිළිබඳ කප්පරක් වැඩ සටහන් පැවැත්වීමෙන් ද පසු ය. මුළු අධ්‍යාපනයේ මුඛ්‍ය පරමාර්ථය අඳුර දුරලීම ව තිබියදී අධ්‍යාපන ක්ෂේත්‍රයම අඳුරේ ඇති කල, ඉතිරි තැන්වල එලිය ඇති වන්නේ කෙසේ ද?

ලිංගික අධ්‍යාපනය තවමත් අඳුරේ පසු වන කල මෙවැනි දේ ගැන එක් අතකට පුදුම විය යුතු නැත. ලිංගික අධ්‍යාපනය තවමත් හැංගිමුත්තන් කෙළින්නේ අප ශිෂ්ඨ නිසා ය. අශිෂ්ඨ එංගලන්තයට අපේ පාසලින් බැහැර කළ දරුවා වෙනුවෙන් ඉදිරිපත් වන්නට සිදු වූයේ ඒ හේතුවෙනි.

අවසානයේ ක්‍රිස්තියානි විදුහලක් ලෙස ප්‍රචලිත ත්‍රිත්ව විදුහලට ස්තුති වන්නට සම්බෝධිය පමණක් නොව බොහෝ පාසල්වල අධ්‍යාපන මට්ටම කුමක්දැයි ලෝකයට අනාවරණය නොවී සැගව ගියේ ය.

රටේ ප්‍රධාන බෞද්ධ පාසල් යැයි තමන්වම හඳුන්වාගන්නා විදුහල් දෙකකට ඒ දෙවිදුහල් අතර පැවති සුහද ක්‍රිකට් තරගයක් ගහ මරා ගැනීමෙන් තොරව පැවැත්විය නොහැකි විය. අපට තවමත් අඳුරෙන් එලියට එන්නට බැරි වී තිබෙන බව එයින් ද ප්‍රත්‍යක්ෂ වෙයි. කෙස්වැටියේ සිට පළඳින සපත්තුව දක්වා එලෝ කෝටියක් ප්‍රමිතීන්ට යටත්ව විනයක් ගොඩ නගන පාසල්වල සිදුවන කටයුතුවලින් ප්‍රදර්ශනය වන්නේ කුඩා පරාජයක් බාර ගැනීමට ඇති අපහසුවෙන් එකිනෙකා මරා ගන්නා සිසුන් පිරිසක් පමණක් නොවේ.

සිය “පිරිමි කම“ පෙන්නීමට බලෙන් කාන්තා පාසල්වලට කඩා පැන සිසුවියන් අපහසුතාවයට පත් කර ඉන් සිය නොපනත්කම පමණක් නොව බාලිකාවන් කෙරේ ආධිපත්‍ය පැතිරවීමට තමන්ට අයිතියක් ඇතැයි යන උද්ධච්ඡ මනෝභාවය ඇතුළු තවත් බොහෝ දේ ප්‍රදර්ශනය කරන තිරිසන් සත්ත්ව කොට්ඨාෂයක් ද මේ ක්‍රිකට් තරග අතර දැක බලා ගත හැකි ය. විනය ඇඳුමට හා බාහිර ශරීරයට ලඝු කොට ඇති පාසල් පද්ධතියක අඳුර මිස එලිය පැතීම එක් අතකින් අපේ මෝඩ කමකි.

රටේ නායකකාරකාදීන් ග්‍රහතරු ඇසුරින් තම අනාගතය සැළසුම් කරන තරමට නොදියුණු මනසක් සහිත වීම රටේම ජනතාව මේ ගුප්ත වස්තු සරණ යන ප්‍රමාණය කොතෙක් දැයි කියා සිටින්නේ ය. අඳුරේ අතපත ගාන්නට කැමති එවන් රටක යටත් වැසියනට එලිය කුමකට ද යන ප්‍රශ්නය මතු වන්නේ ය. දුකට පත් මිනිසුන්ගේ ඉහ ඉණ අත ගාගෙන උන් අඳුරටම තල්ලු කරන මෙවන් ගුප්ත කර්මාන්තයන් ගැන මෙලෝ හසරක් පාසල තුළ කතා නොකෙරෙන්නේ මිනිසුන් අඳුරෙන් එලියට ගැනීම පාසලට අයත් වගකීමක් ලෙස නොසළකන නිසා විය හැකි ය.

පාසල උගන්වන්නේ අකුරු හා ඉලක්කම් පමණ ය. බෙදන්නේ දැනුම පමණ ය. පොත්වලට රිංගවන ලද අනුමත දැනුම පමණ ය. කිසිදු ඍණ චින්තනයක් ප්‍රශ්න නොකරන ඒ දැනුම සමහර ඍණ චින්තනයන් ප්‍රශ්න නොකරම පිළිගන්නට සිසුන්ට අණ කර තිබේ. ඉදින් එහෙම පාසලකින් එලියක් බලාපොරොත්තුවන අපි මෝඩයෝ නොවෙමු ද?

එක කණ්ඩායමකට අනුව විදුලිය ඇණ හිට ඇත්තේ පවතින පාලනයේ වරදිනි. ඒ නිගමනයට පැමිණීමට ඔවුන්ට සාධක හෝ සාක්කි අවශ්‍ය නැත. අනිත් කණ්ඩායමට අනුව විදුලිය ඇණ හිට ඇත්තේ විපක්ෂයේ කුමන්ත්‍රණයකිනි. ඒ නිගමනයට පැමිණීම සඳහා ද සාක්කි අවශ්‍ය නැත. එබැවින් ඒ නිගමන දෙකම අඳුරේ ගෙන ඇති නිගමනයන් ය. එලිය නොලබා බැහැගත් නිගමනයන් ය. අපේ පාසල දැනුම බෙදා දුන්නාට නිගමනයන්ට එළඹෙන අයුරු උගන්වා නැත. දැනුම තුළ ඇත්තේ කලින් බැසගත් නිගමනයන් ය. ඉතින් තමන්ගේ කඳවුරේ කවුරු හරි දෙසාබානා යමක් ඒ හැටියටම ගෙන කිව්වහම හරි ය.

අඳුරේම තීරණ ගැනීමට පුරුදු වී ඇති ජනතාවක් සිටින අපට එලිය කුමකට ද?

ඒ නිසාම විදුලි අර්බුදයට සැබෑ හේතුව සොයා නොගන්නා තරමට අප කැමති ය. එලිය වැටුනොත් අපේ නිරුවත පේනා නිසා ය.

උන් හා අපි

උන් අපට වඩා දක්ෂ ය. කපටි ය. නූල් සූත්තර අදින්නට විශේෂයෙන් දක්ෂ ය. යටින් ගින්දර ගෙනියන්නට ඊටත් වඩා හපන් ය.

උන් බලං ඉන්නේම අපට කෙළවෙන තෙක් ය. උන්ගේ ප්ලෑන අපට උඩින් යන්න ය. උඩට ගිහින් අපට අත හෝදන්න ය.

මොකක් හෝ උප්පරවැට්ටියක් දමා මෙල්ල කර නොගත්තොත් අප ඉවර ය. අපේ ජාතිය ඉවර ය. භාෂාව හාන්සි ය. ආගම කපෝති ය.

තව ටික දවසකින් උන් අපේ රට අල්ලනු ඇත්තේ ය. අපේ ඉලක්කම් ගාණට වඩා උන්ගේ ඉලක්කම් ගාන වැඩි වනු ඇත්තේ ය. උන් ජංගිවල දමා බ්‍රෙසියර්වල හංගා උපත් පාලන ජෙල් අපේ ගෑණුන්ට දෙන්නේ ය. ඒවා වඩේ වලට මිශ්‍රකර විකුණන්නේ ය.

උන් සිව්පා එක්ටා ගිවිසුමේ නැගී ලංකාවට එනු ඇත්තේ ය. ඉසිස් එක හරහා අපට බැට දෙනු ඇත්තේ ය. ඊළම් කොඩියේ දැවටී අපේ රටට පාත්වනු ඇත්තේ ය. එන්ජීඕ කාරයින්ට මුවා වී මෙහි ගොඩ බසිනු ඇත්තේ ය. විල්පත්තුව ඇතුළු අපේ කැළෑ එළි පහලි කර පදිංචි වනු ඇත්තේ ය.

උන් තව නොබෝ දිනකින් පාලකයන් වී අප උන්ට කළ දේ උන් අපට කරනු ඇත්තේ ය. එහෙම වුනොත් නම් ඉඳලා හමාර ය.

දැන් ඉතින් ලොක්කන් වගේ හිටියට හෙට අනිද්දා දවසක අපේ රටේ දීම අප සොක්කන් වෙනු ඇත. එතකොට අපට පනින්නට සිදුවන්නේ ඉන්දියන් සාගරයට ය.

මේ කතාව අපේ උන්ට තේරේන්නේ නැත. අපේ උන් මෝඩ ය. අමු මෝල් මැටි ය. එහෙව් අපේ උන්ගේ කණෙන් රිංගීම උන්ට කජ්ජක් නොවේ.

අපේ නායකයෝ පාවා දෙන්නෝ ය. උන්ගේ නායකයින් වගේ නෙමේ ය. ඒ නිසා උන් කරන දෙයක් වගේ වගක් නැතිවා වගේ ඉන්නෝ ය.

අපේ දැන උගත් පරපුර රට ඉවර වෙනවා දකින විට වඩා හොඳ රටවල් හොයා පනින්නෝ ය. එකම සහනයකට තියෙන්නේ රට පැන්නත් උන්ගේ ඔලුව තවම මෙහෙ වීම ය. හදිසියේ හරි නැවත පැමිණ තම පැරණි ඉතිහාසය තුළ ජීවත්වීමට උන්ගේ ඇති කැමැත්තට පින්සිද්ධ වෙන්නට උන් අපට වෙනස් වන්නට ඉඩ නොදී පීඩනය යොදන්නෝ ය. ඒ නිසා ම රටට වඩාත් ආදරේ රටින් පිට ඉන්න අපේ එවුන් ය. ඒත් අපේ ඉලක්කම් ගණන වැඩි කර ගැනීමට එවුන්ගෙන් වෙන සෙතක් නැත. එවුන්ගේ පරම්පරාවේ එකකුවත් මේ අජූත දිවයිනට – අපේ පරාදීසයට නැවත නම් වඩිනු බොරු ය. ඒ නිසා ද උන්ගෙන් වැඩි යමක් බලාපොරොත්තු වීම තේරුමක් නැත.

එහෙම බැලුවහම අපි අනාථ ය.

පුදුමය මෙහෙම පරාජිකාවී හිතන අපි අනාථ නොවී සිටියෝතින් ය.