උදේ 6.30 ට තලවතුගොඩින් පිටවී පැය 1.5 කින් පසුව කිමී 11 ක් එහා ඇති කාර්යාලයට උදේ 8.00 ට පැමිණියෙමි. දැන් සතියක කාලයක පටන් තත්වය මෙබඳු ය. එය දිනෙන් දින උග්‍රවනවා මිසක විසඳෙන පාටක් නැත.
පහුගිය දිනෙක පුද්ගලික බස් හිමියන්ගේ සංගමය ප්‍රකාශයක් කරමින් කියා සිටියේ තත්වයේ වෙනසක් ඇති නොවුනහොත් කොළඹ හා අවට ධාවනයෙන් තමන් ඉවත් වන බව ය.
වාහන වැඩි යයි කියන පොදු නිගමනයට පැමිණෙන්නට මා කැමති නැත. වාහන වැඩි මුත් සතියක් දෙකක් ඇතුළත එවැනි වැඩි වීමක් වුනා යැයි මම නොසිතමි. එසේ සිතන්නට සාධාරණ හේතුවක් නැත.
මට හිතෙන හැටියට කවුරු හෝ බක පණ්ඩිතයෙකුගේ අලුත් සැළැස්මක් ක්‍රියාත්මක වෙනවා විය යුතු ය.
මේ සම්බන්ධයෙන් වගකියන ආයතන නිහඩ ය. කිසිවෙක් හේතුවක් කීමට දන්නේ නැත. පුද්ගලික බස් හිමියන්ගේ තර්ජනයට හෝ පිළිතුරු සැපයූ බවක් දැනගන්නට නැත.
ලංකාවේ සිදුවන බොහෝ දේ සම්බන්ධයෙන් මෙන්ම මේ සම්බන්ධයෙන් ද වගකිවයුත්තන් නැත.
මේ පිළිබඳව අදහස් පළකිරීමට තරම් වෘත්තීය ඥානයක් අපට නැත. එහෙත් කවුරු හරි මේවාට සංවේදී නම් ඔවුන්ගේ දැන ගැනීම පිණිස අපේ එක් අත්දැකීමක් කියන්නට කැමති ය. කනත්ත වටරවුමට බෞද්ධාලෝක මාවතින් පිවිසීමට වරක් බලා සිටියෙමි. රතු බල්බය මිනිත්තු නමයක් පැවතුන අතර මාවත් ගණනාවකම වාහන තදබදය ලිහිල් වෙනු දුටුවෙමි. එහෙත් බෞද්ධාලෝක මාවතේ නම් වාහන හෙල්ලුනේ නැත. බලාපොරොත්තු දල්වමින් කොළ එලිය දැල් වුනේ ඉන් අනතුරුව ය. එය තත්පර 10 ක් වත් පැවතුනේ නැත. ඒ අවසරයෙන් යා හැකි වූයේ වාහන එක් පේලියකට එනම් වාහන තුනකට පමණි (ඒ එක් එක් ලේන් එකෙන් එක බැගිනි). නැවතත් රතු වැටුනේ ය.
කොහේ හෝ වැරැද්දක් තිබේ. එහෙත් අප කියන්නේ කාට ද? මේ ගැන හොයන්නේ කවුද? මේ වෙන්නේ මොකද්ද?
උත්තර නැති ප්‍රශ්න රාශියක් ඇත.
ඒවාට උත්තර පතා අහසට මෙසේ යොමු කරමි.
වචන සෙල්ලම් 